Πατέρας Τσαρλς Ογκάντα - ο βίος ενός σύγχρονου Αγίου ^Κύριο

Ο Πατέρας Τσαρλς Ογκάντα γεννήθηκε στο χωριό Uturu της Νιγηρίας στις 18 Μαρτίου 1971. Από μικρό παιδί, συνήθιζε να τριγυρνά μόνος του στο πυκνό γειτονικό δάσος. Εκεί συναντούσε τον 'αόρατο Φίλο του', μια 'Εναγκαλιστική Ενέργεια' που τον επισκεπτόταν πάντοτε, σαν μια Παρουσία που, όπως λέει ο ίδιος: "αγκάλιαζε όλη μου την ύπαρξη με τέτοια χαρά και τόσο απέραντη ευδαιμονία που πολλές φορές έχανα τις αισθήσεις μου και εισερχόμουν σε μια κατάσταση διαφορετικής συνειδητότητας". Οι γονείς του ανησυχούσαν πως το παιδί είναι δαιμονισμένο και το πήγαιναν σε παραδοσιακούς εξορκιστές, οι οποίοι το βασάνιζαν για να το θεραπεύσουν (μήπως δεν πέρασε τα ίδια και ο μικρός Σατυαναράγιενα Ράτζου, ο αγαπημένος μας Σάτυα Σάι Μπάμπα;). Σε ηλικία 12 ετών, μόλις έγινε δεκτός στο γυμνάσιο, ο μικρός Τσαρλς προσευχήθηκε εκλιπαρώντας την Παρουσία να τον αφήσει, αφού συχνά τον έκανε να λιποθυμά, πράγμα για το οποίο φοβόταν ότι οι συμμαθητές του θα τον κορόιδευαν.

Όταν ήταν 17 χρονών, η Παρουσία επανεμφανίστηκε. Φοιτητής πλέον της Ιατρικής, ο νεαρός Τσαρλς εξακολουθούσε να αποσύρεται στο δάσος. Αφηγείται: "Εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα του 1988, ήμουν, κατά την παιδική μου συνήθεια, μόνος στο δάσος. Ξαφνικά ο Φίλος μου ήρθε. Η ενέργειά του είχε πολλαπλασιαστεί κατά χιλιάδες φορές. Με γέμισε με μια χαρά τόσο εκρηκτική που έχασα κάθε αίσθηση διαχωρισμού. Το σώμα μου - η αίσθηση του 'εγώ' - εξαφανίστηκε και είχα γίνει ένα με τα πάντα, σαν να είχα εισέλθει σε μια δίνη στροβιλιζόμενης ενέργειας. Ο ουρανός, τα δέντρα, τα πουλιά και τα ζώα, όλα ήταν κομμάτι του εαυτού μου.

"Για πρώτη φορά, η Παρουσία μού μίλησε, 'Τι θέλεις να κάνεις με αυτή την ζωή;' Απάντησα, 'Τι άλλο, παρά να την προσφέρω σε Σένα;' Χρησιμοποιώ τις λέξεις 'μίλησε' και 'απάντησα', διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψω την ροή του ήχου που ήταν αδιάστατη και καθολική - μέσα όσο και έξω, πάνω όσο και κάτω. Την στιγμή εκείνη, όλα είχαν γίνει μόνο ήχος, και ο ερωτών ήταν Ένα με τον ερωτώμενο."

Μετά από αυτήν την μεταμορφωτική εμπειρία, ο Τσαρλς άφησε την Ιατρική για να μπει στο Καθολικό Τάγμα της Αδελφότητος του Αγίου Πνεύματος, γνωστό με το όνομα 'Spiritan', αναζητώντας ένα περιβάλλον που θα του επέτρεπε να αφιερώνει κάθε στιγμή της ζωής του στην αγάπη και στην υπηρεσία. Αρχικά όλα κυλούσαν όμορφα, όμως στο ένατο έτος της εκπαίδευσης, όλος ο κόσμος ξαφνικά κατέρρευσε! Η επαφή με την θεϊκή φλόγα έμοιαζε να έχει χαθεί και η ζωή φαινόταν ανούσια, νεκρή και άνοστη. Σαν ένα ταρακούνημα της μοίρας, την ίδια ακριβώς περίοδο, ο πατέρας του Τσαρλς αρρώστησε βαριά και πέθανε από καρκίνο, αφού όμως πρώτα τον παρότρυνε να μην εγκαταλείψει τις σπουδές του και την προσπάθειά του. Αυτό αφύπνισε το πνεύμα του Τσαρλς και του έδωσε ανανεωμένη δύναμη και κουράγιο.

Έναν χρόνο αργότερα, το 1998, κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης Συγκριτικής Θεολογίας, ο καθηγητής ανέφερε ότι υπήρχε ένα Αβατάρ εν ζωή, ονόματι 'Σάι Μπάμπα'. Ο Τσαρλς ένιωσε ότι αυτό το όνομα του ήταν οικείο. Ο ήχος του και μόνο προκάλεσε κάποια αλλαγή μέσα του. Ήταν λες και χάθηκαν οι 'φολίδες' που κάλυπταν τον εσωτερικό του Εαυτό, και μπορούσε πια να δει το φως να ξεχύνεται από μέσα του. "Για πρώτη φορά ανέπνεα - κι αυτή ήταν μια αναπνοή από την ψυχή μου"!

Ακολούθησε ένα εκπληκτικό όνειρο με τον Σουάμι, στο οποίο ο Τσαρλς ένιωσε το 'εγώ' του να διαλύεται μέσα στην αγάπη του Σουάμι και βίωσε την αλήθεια του Εαυτού του: "ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ". Όταν ξύπνησε, ήξερε ότι Εκείνος ήταν η ίδια Εναγκαλιστική Παρουσία που τον επισκεπτόταν από μικρό παιδί.

Μετά από έντεκα χρόνια εκπαίδευσης, ο Τσαρλς χειροτονήθηκε Καθολικός ιερέας και την ίδια χρονιά, το 2001, ταξίδεψε στην Ινδία για να δει τον 'Φίλο' του. Όπως λέει, "Εκεί, στην κατοικία της Ειρήνης Του (Πρασάντι Νίλαγιαμ), αιχμαλωτίστηκα στο δίχτυ της μεθυστικής μορφής Του, μαγνητισμένος από την φλογερή ενέργεια της σωματικής Του Παρουσίας. Έρανε πάνω μου την αγάπη χιλίων μητέρων και, σαν παιδί, προσκολλήθηκα στην φυσική εμπειρία της Πανπεριεκτικής Ενέργειας." 

Στο βιβλίο του με τίτλο 'The I Am Principle' (2010), αναφέρει: "Χάρη στον Σάι Μπάμπα, ανακάλυψα ότι ο Χριστός που αναζητούσα σε διαλέξεις, εκκλησίες και προσκυνήματα, πάνω από λόφους και κοιλάδες, πέρα από θάλασσες και ωκεανούς, μέσα σε δάκρυα και χαρές, ήταν στην πραγματικότητα πιο κοντά μου από την ίδια μου την πνοή. Από τα 'ίντερβιου' (δυϊσμός), με οδήγησε στα 'inner-view' (περιορισμένος μη-δυϊσμός), και από τα 'inner-view', στα 'no-view' (Αντβάιτα ή μη-δυϊσμός). Ήταν ένας στεναγμός ανακούφισης όταν ανακάλυψα ότι ο ερευνών ήταν ο Ίδιος ο Ερευνώμενος! Ο ίδιος ο λάτρης ήταν ο Λατρευόμενος. Ο γνωρίζων ήταν ο γνωριζόμενος. Ο Χριστός δεν διέφερε από αυτό που ήμουν κατ' ουσίαν εγώ."

Ο Πατέρας Τσαρλς γύρισε στην Νιγηρία όπου ανέλαβε χρέη ιερέα σε μια μικρή ενορία. Τα συχνά ταξίδια του όμως στην Ινδία και η αγάπη του για τον Σουάμι προκάλεσαν πολλές αναταράξεις στους εκκλησιαστικούς κύκλους της Νιγηρίας και, με την κατηγορία ότι συμμετείχε σε μια 'επικίνδυνη οργάνωση', η Εκκλησία τον καθαίρεσε, αφήνοντάς τον χωρίς ενορία, χωρίς κανένα τρόπο να εξασφαλίσει το εισόδημα ή το φαγητό του. Ο Τσαρλς επέστρεψε στην Ινδία, περνώντας τον χρόνο του στο άσραμ του Σουάμι και στις σπηλιές του ιερού όρους Αρουνάτσαλα. Εκεί συνειδητοποίησε ότι ο Σουάμι του είχε 'πάρει τα πάντα', μόνο και μόνο για να τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι είναι τα πάντα.

Στην συνέχεια, πήγε στο σχολείο του Σάι στην Ndola της Ζάμπια για να διδάξει μαθηματικά και θρησκευτικά, μαθαίνοντας και ο ίδιος την εκπαίδευση στις ανθρώπινες αξίες, που αποτέλεσε έπειτα άξονα του εκπαιδευτικού του έργου στην Νιγηρία. Επιστρέφοντας στην Νιγηρία, ασχολήθηκε ενεργά με κοινωφελή έργα στις φτωχές επαρχίες. Άρχισε να διοργανώνει ιατρικές κατασκηνώσεις σε χωριά της επαρχίας για να βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους που δεν είχαν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη.

Το 2009, φτάνει σε μια πολύ φτωχή επαρχία της νότιας Νιγηρίας, όπου συγκλονίζεται από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων. Υπέφεραν από έλλειψη νερού. Έδιναν στα νεογέννητα να πιουν λάσπη, σαν 'τεστ' για να δουν αν θα επιβίωναν σε ένα τέτοιο μέρος. Μια μέρα ο Τσαρλς είδε ένα παιδί να γλύφει ένα άγουρο πορτοκάλι. Το ρώτησε, "Γιατί το κάνεις αυτό;" Εκείνο είπε, "Διψάω πολύ." Η απάντηση του παιδιού τον συγκλόνισε μέχρι δακρύων. Είδε στο παιδί τον Εσταυρωμένο Χριστό.

Αυτό το συμβάν υπήρξε η αφορμή για να ιδρύσει το 2010 τον Μη-Κερδοσκοπική Οργάνωση Spiritan Self Awareness Initiative (SSAI), χωρίς άλλους πόρους πέρα από την δική του ασίγαστη δίψα για υπηρεσία. Λέει, "Μέσα από την δουλειά μου στα χωριά, ανακάλυψα ότι η Αγάπη με την μορφή της υπηρεσίας είναι το πιο ισχυρό εργαλείο για την αφύπνιση της ανθρωπότητας στην έμφυτη θεϊκότητά της."

Το 2011, στην κοινότητα του Ebe, ο Τσαρλς ξεκινά ένα πρόγραμμα παροχής πόσιμου νερού, που σήμερα ξεδιψά περισσότερους από 18.000 ανθρώπους, οι οποίοι ως τότε περπατούσαν πολλά χιλιόμετρα για να κουβαλήσουν νερό. Επόμενη ανάγκη ήταν ένα σχολείο και ένα ορφανοτροφείο. Δώδεκα άνθρωποι άρχισαν να χτίζουν τα κτίρια με χώμα και λάσπη, με τα ίδια τους τα χέρια. Έτσι, χτίστηκε το ορφανοτροφείο 'Heart of Love', και το 2012 ιδρύθηκε η 'Ακαδημία Ενσαρκώσεων της Αγάπης' - The Embodiment of Love Academy (TELA), που ξεκίνησε με ένα νηπιαγωγείο και ένα δημοτικό σχολείο, ενώ το 2017 δημιουργήθηκε και το δευτεροβάθμιο σχολείο. Σήμερα, πάνω από 1.200 μαθητές από 48 γειτονικά χωριά λαμβάνουν καθημερινά εκπαίδευση βασισμένη σε αξίες, από 80 δασκάλους. Πρόσφατα δημιουργήθηκε και το 'Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης' που προορίζεται να εκπαιδεύει τους νέους σε τουλάχιστον 11 διαφορετικές ειδικότητες. Όταν διαπιστώθηκε ότι πολλά από τα παιδιά αυτά έρχονταν στο σχολείο χωρίς να έχουν φάει πρωινό, και χωρίς καθόλου φαγητό μαζί τους, ξεκίνησε το Πρόγραμμα Προσφοράς Πρωινού Γεύματος 'Biarienu' (Έλα να φας'), το οποίο πλέον ταΐζει 500 παιδιά κάθε μέρα.

Το 2011 ήταν η χρονιά που ο Σάι Μπάμπα εγκατέλειψε το φυσικό Του σώμα. Ο Πατέρας Τσαρλς όμως δεν ένιωσε καθόλου να ενοχλείται από αυτό. Είχε μάθει να Τον βιώνει ως μια Ζώσα Παρουσία. Ήταν βέβαιος πως η Αποστολή Του δεν είχε ολοκληρωθεί και πως, όπως ο Ιησούς επέστρεψε με την μορφή του Αγίου Πνεύματος για να συνεχίσει το έργο Του μέσω των Αποστόλων, έτσι και ο Σάι Μπάμπα θα επέστρεφε οπωσδήποτε για να συνεχίσει το έργο Του μέσω των πιστών Του. Το μόνο που δεν ήξερε ήταν το 'πώς'. 

Όταν το 2014 ο Πατέρας Τσαρλς έμαθε ότι ο Σάι Μπάμπα παρουσιαζόταν με την Λεπτοφυή Μορφή στους άγιους λόφους του Μούντεναχάλλι, πήγε για να βιώσει από κοντά αυτήν την αλήθεια. Λέει, "Κατά την διάρκεια του ίντερβιου, γνώριζα αυθόρμητα ότι επρόκειτο για την ίδια Ζώσα Παρουσία που ήταν κοντά μου από τα παιδικά μου χρόνια. Όπως δεν χρειαζόταν να δω τον αέρα για να νιώσω την ζωογόνο δύναμή του, έτσι δεν χρειαζόταν να δω τον Σάι Μπάμπα, ένιωθα όμως την Παρουσία Του ως την ουσία της ψυχής μου".

Στα μέσα Ιουλίου 2015, ο Σουάμι στο Λεπτοφυές Σώμα επισκέφτηκε το ορφανοτροφείο του Πατέρα Τσαρλς και το αναβάθμισε σε άσραμ, το οποίο ονόμασε 'Joy Village'. Εξήγησε ότι 'JOY' (χαρά) σημαίνει Jesus first (πρώτα ο Χριστός), Others next (έπειτα οι άλλοι), Yourself last (εσύ τελευταίος). Στην επίσκεψη αυτή, ο Σουάμι έδωσε εντολή να χτιστεί μέσα σε έναν χρόνο ένα νοσοκομείο παίδων μέσα στο άσραμ. Αυτό ήταν ένα δώρο του Σουάμι για τα παιδιά της Αφρικής γιατί, όπως είπε, "Δεν είναι μόνο τα παιδιά της Ινδίας δικά Μου, αλλά τα παιδιά όλου του κόσμου. Και τα παιδιά της Αφρικής είναι δικά Μου."

Ό Ίδιος ο Σουάμι επισκέφθηκε ξανά την Νιγηρία για να εγκαινιάσει το Νοσοκομείο Aruike στις 26 Ιουλίου 2016. Το 2017, στην τρίτη Του επίσκεψη, ο Σουάμι εγκαινίασε περισσότερες εγκαταστάσεις του σχολείου και του νοσοκομείου και είπε, "Ο Πατέρας Τσαρλς εργάζεται για τον Θεό και τους ανθρώπους Του, γι' αυτό ο Θεός είναι μαζί του και τον βοηθά με τόσο πολλά χέρια!" Ο Σουάμι επισκέφθηκε την Νιγηρία και τέταρτη φορά το 2018, εγκαινιάζοντας ακόμα περισσότερες υποδομές και προσφέροντας χαρά σε όλους. O Πατέρας Τσαρλς αποκαλεί το JOY Village 'ένα θαύμα αγάπης, διότι δεν γνωρίζουμε πώς γίνεται, κι όμως γίνεται!'

Από το 2016 μέχρι σήμερα, το Γενικό Νοσοκομείο Aruike έχει φροντίσει πάνω από 173.000 ασθενείς. Ένα δεύτερο δωρεάν νοσοκομείο ξεκίνησε στο Alike Enubu της Νιγηρίας το 2020 και έχει ήδη φροντίσει 13.000 ασθενείς. Άλλα προγράμματα του SSAI στον τομέα της υγείας είναι το 'Gift of Limbs' (προσφορά τεχνητών μελών σε άτομα με αναπηρία), το 'Gift of Life' (εγχειρήσεις σε παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες) και προληπτικές οφθαλμολογικές εξετάσεις.

Η λίστα των δράσεων του SSAI δεν έχει τέλος: προγράμματα ενδυνάμωσης των γυναικών, φροντίδα ηλικιωμένων, καλλιέργεια βιολογικών προϊόντων για τις διατροφικές ανάγκες των ιδρυμάτων, κ.α. Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρει κανείς στην ιστοσελίδα Joy Villages - Spiritan Self Awareness Initiative (SSAI)

Ο Πατέρας Τσαρλς αποδεχόταν την αλήθεια που βρίσκεται στον πυρήνα όλων των θρησκευμάτων, και έκανε ταξίδια για να μελετήσει την πνευματικότητα του Χριστιανικού Μυστικισμού, της Ιουδαϊκής Καμπάλα, του Σουφισμού και του Σανάτανα Ντάρμα. Στο άσραμ του JOY Village, o πατέρας Τσαρλς έχει τελέσει πολυάριθμες διαθρησκευτικές λειτουργίες, ενισχύοντας έτσι την ενότητα της πίστης και την αδελφοσύνη των ανθρώπων.

Το 2021, ο Πατέρας Τσαρλς αρρώστησε (πιθανόν από κορονοϊό). Περιγράφει την εμπειρία του σε ένα άρθρο του στο περιοδικό Vasudhaiva Kutumbakam:

"Πριν από λίγους μήνες, εντελώς ξαφνικά αρρώστησα βαριά και αισθάνθηκα πως σύντομα θα πέθαινα. Μπήκα σε απομόνωση στο σπίτι της αδελφής μου. Σιγά σιγά και σταδιακά, η αναπνοή μου έγινε ισχνή και αδύναμη. Όλοι, ιδιαίτερα τα παιδιά στο ορφανοτροφείο, φοβήθηκαν πολύ στην σκέψη ότι θα πεθάνω. Ένα βαρύ σύννεφο πλανιόταν πάνω από όλο το JOY Village, μιας και το νέο διαδόθηκε τάχιστα. Ένα κύμα φόβου και απορίας γεννήθηκε στο μυαλό όλων, ‘Μήπως κόλλησε COVID;’ Οι γιατροί μας εδώ δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε κάποια διάγνωση, μιας και δεν υπήρχαν τεστ για τον κορονοϊό στο Village ή στην ευρύτερη περιοχή.

Η νύχτα ήταν κρύα και δεν μπόρεσε να με τυλίξει με το πέπλο του ύπνου. Γύρω στις 2 τα ξημερώματα, με το βλέμμα μου καρφωμένο στο κενό, γεννήθηκε μέσα μου η έμπνευση να ζητήσω βοήθεια από τον Σάντγκουρου Σρι Μαντουσούνταν Σάι. Ανασηκώθηκα με μεγάλη δυσκολία και έστειλα ένα μήνυμα στον Σάντγκουρου: “Τελευταία είμαι πολύ άρρωστος και υποφέρω εδώ και τρεις βδομάδες συνεχώς”. Ο Δάσκαλος απάντησε σχεδόν αμέσως. Τα λόγια Του ήταν το ‘ελιξίριο της ζωής’ για μένα, “Συνέχισε να διαλογίζεσαι με τον νου σου επάνω στην αλήθεια της ύπαρξής σου”, μου έγραφε.

Αμέσως, κάθισα ακίνητος στο κρεβάτι της αρρώστιας, κυριευμένος από την λαχτάρα να μάθω την Αλήθεια για το ποιος πραγματικά είμαι.
Σκέφτηκα:

Δεν είμαι αυτό το σώμα – το άρρωστο και ασθενικό.
Δεν είμαι αυτός ο νους – που αγωνιά για το σώμα.
Δεν είμαι αυτά τα συναισθήματα – που πλανώνται γύρω μου σαν ένα νέφος σκοτεινής ενέργειας.
Δεν είμαι καν τα παιδιά μου – με τους βαθιούς δεσμούς της σχέσης μας που έχει χτιστεί επάνω στο θεμέλιο της ενότητας.
Δεν είμαι το JOY Village – και όλο το οικοδόμημα της αγάπης και της υπηρεσίας που υψώνεται αγέρωχο.
Δεν είμαι οι αποτυχίες μου – και είναι πολλές.
Ούτε οι επιτυχίες μου – ξέρω πως κι αυτές είναι αρκετές.
Δεν είμαι ιερέας – ούτε οι συνήθειες και τα ρούχα που κάνουν τον μοναχό.
Δεν είμαι ο Θεός – ούτε όλες οι θρησκευτικές έννοιες και ιδέες που διαμόρφωσαν την ουσία της ίδιας του της ύπαρξης.
Δεν είμαι τίποτα˙
Δεν είμαι το τίποτα˙
Δεν είμαι καν το 'εγώ' – προβαλλόμενο ως αντανάκλαση του Εαυτού του!
Και δεν είμαι αυτή η συλλογιστική διαδικασία που λέει ‘Δεν είμαι τούτο’ και ‘Δεν είμαι εκείνο’.
Δεν είμαι˙
Κι όμως είμαι.

Παραμένοντας σε αυτήν την γαλήνη, πέραν οποιασδήποτε κίνησης της σκέψης, ξύπνησα χαμογελώντας απέναντι σε αυτό το οποίο πριν από λίγο με είχε κάνει να κλαίω. Αυτό το χαμόγελο, ανέγγιχτο από οτιδήποτε υπάρχει, δεν με έχει εγκαταλείψει έκτοτε. Περιττό να πω ότι το σώμα μου ξαναβρήκε την δύναμη και την ελαστικότητά του. Ο νους μου έγινε υγιής και ακέραιος, και τα συναισθήματά μου γλιστρούσαν απαλά σαν κύματα στον ωκεανό της εσωτερικής μου γαλήνης. Τα παιδιά μου ήταν πολύ χαρούμενα και το JOY Village έγινε και πάλι ένας πραγματικός παράδεισος γεμάτος χαρά. Όλα όσα έχασα μού επιστράφηκαν στο εκατονταπλάσιο, απλώς με το να αναζητήσω την Αλήθεια της ύπαρξής μου. Συνειδητοποίησα το μυστικό του ελιξιρίου της ζωής – όταν δεν είμαι, τότε είμαι!

Ο Πατέρας Τσαρλς ανάρρωσε από εκείνη την ασθένεια, όμως όπως ήταν το Θεϊκό Σχέδιο, στα τέλη Μαρτίου 2022, λίγες μέρες μετά τα 51α γενέθλιά του, αρρώστησε βαριά και πέρασε στην αθανασία, έχοντας ζήσει μια ζωή αγάπης και αυτοθυσίας, βαδίζοντας ακριβώς στα χνάρια του Ιησού Χριστού και του Σρι Σάτυα Σάι Μπάμπα. Είθε το παράδειγμά του να μας εμπνέει όλους να γινόμαστε εργαλεία στα χέρια του Θεού. 

Αν κάποιος επιθυμεί να βοηθήσει την συνέχιση του έργου του, μπορεί να το κάνει μέσω του παρακάτω συνδέσμου: Joy Villages - Support

Παρακάτω μπορείτε να δείτε ορισμένα αντιπροσωπευτικά βίντεο του Πατέρα Τσαρλς (στα αγγλικά)