Wolontariat

Zbyszek poprosił aby zamieścić więcej informacji na temat cleaning sevy w Muddenaahalli. Zamieszczę kilka zdjęć, choć nie mam ich zbyt wiele. Myślę, ze dla każdego z was seva to cudowne narzędzie transformacji, tak jak dla mnie. Wśród chwil radości pojawiały się także lży, gdy ego było dociskane. Bóg wie doskonale co nacisnąć, aby przyszło zrozumienie a wraz z nim oczyszczenie z tego co jest dla nas zbędne. W swoim życiu próbowałam dołączać do wielu akcji pomocy, gdzie zawsze na początku miałam wielki zapał a następnie wygasałam i rezygnowałam. Gdy pojawiłam się w Muddenahalli także dołączałam do sevy tam gdzie była możliwość. Była kuchnia, śniadania w szkołach dla dzieci, projekt matka i dziecko, karmienie krów….. Postanowiłam próbować poczuć gdzie moje miejsce. Od początku miałam w sercu chęć sprzątania i robiłam to z dziećmi regularnie, nie angażując innych. Naszym celem była czysta droga dojazdowa do aszramu. Inspiracja w sercu nie opadała i poczułam chęć zaangażowania innych ludzi. Mamy swoją lokalną grupę na WhatsApp dla wielbicieli pozostających na zewnątrz aszramu. Tak naprawdę czas wirusa zbliżył nas bardzo do siebie i jesteśmy jak jedna międzynarodowa rodzina. Ogłosiłam tam potrzebę rąk do pracy i sprzątania i po błogosławieństwie Baby w Bangalore projekt ruszył. Pieniądze na wszystko co potrzebujemy pojawiają się gdy jest potrzeba. Pierwszym ruchem było rozwieszanie gdzie się da, worków na śmieci a następnie wydrukowanie tabliczek informacyjnych z prośbą o nie rzucanie na ziemię. Miło było patrzeć na zadowolenie ludzi i ich wdzięczność. Nie raz zatrzymywali się samochodem i dziękowali lub robili sobie z nami zdjęcia. To dla mnie znak, że jest to właściwy kierunek. Temat śmieci w Indiach chyba wszyscy znacie, jest to problem tak głęboki, że potrzeba czasu na zmiany. Spotykam się z wieloma opiniami typu, to syzyfowa praca….tej mentalności nie zmienisz….dziś posprzątasz a jutro będzie to samo. I faktycznie tak jest. Nie raz sprzątałam ze łzami w oczach widząc brak efektów. Doświadczaliśmy też negatywnych zachowań, np. połamania tabliczek i zrywania worków. To co ja wynoszę z tych doświadczeń jest bezcenne i wiem, że nie może mnie to zniechęcić jeśli pracuje bezinteresownie i bez oczekiwań. Jedna dziewczynka mnie zapytała, dlaczego sprzątam jak jutro będzie tutaj to samo? Ja jej zapytałam, dlaczego myjesz swoje ciało regularnie, ono też się brudzi. Wtedy poczułam, że nie ma znaczenia ile śmieci podniosę, ktoś musi być pierwszy aby pokazać innym kierunek. Najważniejsze dla mnie w moim prowadzeniu to wewnętrzne odczucie radości, które wskazuje mi kierunek. Bóg jest radością i podążać za nią to podążać za Bogiem. Każda seva w moim życiu, nawet ta z wyboru umysłu była wartościowa bo była częścią doświadczenia i nauką właściwych wyborów. Nie mogę się doczekać kolejnego grabienia śmieci na łonie natury